Φούλα Χατζιδάκη

Η Φούλα Χατζιδάκη (1906-1984) γεννήθηκε στην Αθήνα, μέσα στη γνωστή λόγια οικογένεια των Χατζιδάκηδων, με πατέρα τον Καθηγητή Πανεπιστημίου Νικόλαο και θείο τον γνωστό γλωσσολόγο Γεώργιο. Σε νεαρή ηλικία παντρεύτηκε με τον Μιλτιάδη Πορφυρογένη, επιφανές στέλεχος του ΚΚΕ. Μέλος και η ίδια του Κόμματος, πολύγλωσση και με ευρεία μόρφωση, αρθρογραφούσε σε αριστερά περιοδικά του Μεσοπολέμου σχετικά με ζητήματα λογοτεχνίας. Κατά τη δικτατορία του Μεταξά και μέχρι την κήρυξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου έζησε εξόριστη σε νησιά του Αιγαίου, ενώ κατά τη διάρκεια της Κατοχής με τον Πορφυρογένη, ως παράνομοι, οργάνωσαν την Αντίσταση στην Κρήτη. Μετά την Απελευθέρωση, κατά τον Εμφύλιο Πόλεμο, έφυγε ως πολιτική πρόσφυγας, αρχικά στο Παρίσι και αργότερα σε Λαϊκές Δημοκρατίες, καταλήγοντας στη Ρουμανία όπου έμεινε για δεκατρία χρόνια. Εκεί εργάστηκε για τον εκδοτικό μηχανισμό του ΚΚΕ. Επαναπατρίστηκε το 1964 και, μετά τη διάσπαση του ΚΚΕ το 1968, εντάχθηκε στο ΚΚΕ Eσωτερικού. Από το 1975 έως το τέλος της ζωής της αρθρογραφούσε σε λογοτεχνικά περιοδικά, καθώς και στην εφημερίδα Αυγή, όργανο του ΚΚΕ Εσωτερικού. Έχει μεταφράσει πλήθος έργων από τα γερμανικά, τα γαλλικά και τα ιταλικά. Η ίδια, ως συγγραφέας, κατάφερε να εκδώσει μόνο τη συλλογή διηγημάτων Χαμηλοί τόνοι (1961).