Γιάκομπ Βάσερμαν (Jacob Wassermann)
Ο γερμανοεβραίος συγγραφέας γεννήθηκε το 1873 στο Φυρτ της Βαυαρίας και πέθανε το 1934 στο Αλτάουσε της Αυστρίας. Ήταν το πρώτο παιδί μιας μικροαστικής οικογένειας. Από μικρή ηλικία εκδήλωσε την κλίση του για την λογοτεχνία, που δεν έγινε αποδεκτή από τον πατέρα του, ο οποίος προσπάθησε να τον στρέψει προς το εμπόριο. Σε ηλικία είκοσι ενός ετών, εγκαταστάθηκε στο Μόναχο και ανέλαβε επιμελητής κειμένων στο γνωστό σατιρικό περιοδικό Simplicisssimus. Την περίοδο αυτή συνδέθηκε φιλικά με τους Ρ.Μ. Ρίλκε, Τόμας Μαν, Ούγκο φον Χόφμανσταλ και Άρθουρ Σνίτσλερ. Το 1896 εξέδωσε το πρώτο του μυθιστόρημα, Melusine, και από το 1898 εργάστηκε ως κριτικός θεάτρου στη Βιέννη. Το 1908 κυκλοφόρησε ο Κάσπαρ Χάουζερ, για να ακολουθήσει η αυτοβιογραφία του Η ζωή μου ως Γερμανού και ως Εβραίου και Η υπόθεση Μαουρίτσιους, έργα που τον καθιέρωσαν ως συγγραφέα. Το έργο του εστιάζει στην κριτική της κοινωνίας και τη σκιαγράφηση των ανθρώπινων χαρακτήρων, το ύφος του συνδυάζει την ηθογραφία και την ψυχολογική ανάλυση με στοιχεία του ρομαντισμού και του εξπρεσιονισμού, αλλά και με πολλές επιρροές από τον Φ. Ντοστογιέφσκι. Το 1926 εκλέχθηκε μέλος της Πρωσικής Ακαδημίας Τεχνών, από την οποία παραιτήθηκε το 1933. Την ίδια χρονιά, τα βιβλία του απαγορεύτηκαν στη Γερμανία και καήκαν από τους ναζί. Υπήρξε πολυγραφότατος (πεζό, ποίηση, δοκίμιο) και πολυμεταφρασμένος.
