Όσο ο θεωρητικός φυσικός Rayman προσπαθεί να διατυπώσει μια νέα Τελική Θεωρία που θα ενοποιεί τις φυσικές δυνάμεις, ο Οδηγός με τη Συνοδηγό του κατευθύνονται εκτός ελέγχου στο δικό τους no man's land.
Το νέο έργο του Γιάννη Μαυριτσάκη εισβάλλει στη μηχανή του σύμπαντος και στον μικρόκοσμο των ατομικών επιδιώξεων, ενώνει τη μεγάλης κλίμακας φιλοδοξία για την ανακάλυψη μιας Θεωρίας των Πάντων με τη μικρής κλίμακας ανάγκη για επιβράβευση, αποδοχή, προνόμια, εξουσία.
Αυτός ο μάταιος αγώνας περιγραφής του κόσμου εκτυλίσσεται στον απόηχο της άριας αριθμός είκοσι από τον Μεσσία του Χέντελ.
«Όλοι, ακόμη και οι πιο ανέμπνευστοι, ελπίζουν σε κάτι άλλο εκτός από δηλώσεις υποταγής. Προσδοκούν μια έκπληξη, κάτι που θα ταράξει την ομαλότητα της αβροφροσύνης, κάτι που θα τους δώσει την ευκαιρία να σχολιάσουν, να θυμώσουν ή να γελάσουν, ακόμη και να εξεγερθούν».
«Τι κάνει κάποιος μέσα στη νύχτα ανάμεσα στα δέντρα αν δεν έχει σκοπό να πάει κάπου; Ίσως να περιμένει κάποιον. Εκείνος δεν έμοιαζε ούτε να περιμένει· το σώμα του δεν είχε τη στάση της αναμονής. Ήταν ξερό, άδειο».
«Όχι μόνο δεν είχα ενθουσιασμό για τίποτα, αλλά και θεωρούσα την εκδήλωση κάθε ενθουσιασμού ως ένδειξη ακραίας αμάθειας, όσο μεγαλύτερος ο ενθουσιασμός τόσο πιο ακραία και εξευτελιστική η αμάθεια.»
