Χάινριχ Χάινε

Ο σπουδαίος γερμανός ποιητής Χάινριχ Χάινε γεννήθηκε στο Ντύσελντορφ το 1979 από εβραίους γονείς. Το 1825 έλαβε πτυχίο Νομικής από το Πανεπιστήμιο του Γκέτιγνκεν και την ίδια χρονιά ασπάστηκε τον λουθηρανισμό προκειμένου να προσληφθεί στο δημόσιο από το οποίο αποκλείονταν οι Εβραίοι. Ωστόσο, δεν θα έχει ποτέ σταθερή θέση και το βασικό του εισόδημα θα προέρχεται από τη συγγραφική του δουλειά. Πολύ νωρίς, ο Χάινε παίρνει ανοιχτά θέση υπέρ των νεών δημοκρατικών δικαιωμάτων και εναντίον της πολιτικής του Μέτερνιχ. Η λογοκρισία ακρωτηριάζει τα έργα του. Παρά την αυξανόμενη φήμη του, η σύγκρουσή του με τις αρχές τον παρακινεί να φύγει το 1931 για το Παρίσι, όπου θα παραμείνει ως τον θάνατό του το 1856, σε ηλικία 58 ετών. Κάνει το ντεμπούτο του ως λυρικός ποιητής το 1817 δημοσιεύοντας ποιήματα σε ένα μικρό περιοδικό. Δέκα χρόνια αργότερα, το Das Buch der Lieder (Το βιβλίο των τραγουδιών) τον καθιερώνει σε ολόκληρη της Ευρώπη. Από τη νεανική αυτή εποχή χρονολογούνται και τα μόνα δράματα του ποιητή, τα William Ratchliff και Almansor. Γύρω στα 1930 εμφανίζονται και τα μεγάλα δοκίμιά του για τον πολιτισμό και την τέχνη. Οι κεντρικές ιδέες του Χάινε για τη θεωρία της τέχνης εκφράζονται στο Die romantische Schule (Η ρομαντική σχολή, 1836) που κυκλοφόρησε πρώτα στα γαλλικά και έπειτα στα γερμανικά. Κατά την παρισινή του περίοδο, τα γραφτά του προσεγγίζουν θέματα πολιτικά και το ύφος γίνεται σκληρότερο και περισσότερο παράφωνο στην πραγμάτευση των ερωτικών θεμάτων. Με το Romanzero (Ρομανθέρο, 1851) και τα Gedichte (Ποιήματα, 1853-1854), τα λυρικά ποιήματα των γηρατειών, ο Χάινε, σημαδεμένος από την αρρώστια και τον θάνατο, σκιτσάρει με καρτεσιανή ειρωνεία την αναπόφευκτη ήττα όλων των ανθρώπων με καλή θέληση. Κλείνοντας, θα έλεγε κανείς ότι με τον Χάινε συντελείται στη γερμανική λογοτεχνία το πέρασμα από τον παραδοσιακό ποιητή στον μοντέρνο συγγραφέα.