Ο Ζορίς-Καρλ Ουισμάνς (Παρίσι 1848-1907) ήταν γάλλος μυθιστοριογράφος ολλανδικής καταγωγής. Ο πατέρας του ήταν λιθογράφος και η μητέρα του δασκάλα. Πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια. Έχασε τον πατέρα του σε ηλικία 8 ετών και η μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε γρήγορα, γεγονός που δυσαρέστησε έντονα τον νεαρό Ουισμάνς. Εργάστηκε για τριάντα δύο χρόνια ως υπάλληλος στο Υπουργείο Εσωτερικών, πλήττοντας θανάσιμα. Κλήθηκε να πολεμήσει στον Γαλλοπρωσικό Πόλεμο, αλλά απαλλάχθηκε εξαιτίας της δυσεντερίας που τον βασάνιζε, μια νόσο που περιέγραψε στη νουβέλα «Το Σακίδιο». Εμφανίστηκε στα γαλλικά γράμματα τo 1874 με τη συλλογή διηγημάτων LeDrageoirà épices, με διάχυτη την επιρροή του μπωντλαιρικού έργου. Ακολούθησε η νουβέλα Marthe, Histoired’unefille, ένα έργο πλησιέστερο στον νατουραλισμό, το οποίο κέρδισε το ενδιαφέρον του Εμίλ Ζολά. Το μυθιστόρημα όμως που τον έκανε ευρέως γνωστό και τον καθιέρωσε ως έναν από τους πλέον σημαίνοντες εκπροσώπους της «παρακμιακής» λογοτεχνίας της εποχής του είναι το Ανάστροφα. Ο Ουισμάνς υπήρξε επίσης οξυδερκής κριτικός τέχνης, ενώ υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Ακαδημίας Goncourt. To 1905 έλαβε τη διάκριση του Officier de la Légion d’honner. Τάφηκε στο Μονπαρνάς στο Παρίσι.
